Onder de menukeuze ‘fotografie‘ wat voorbeelden van reportagewerk. ‘‘Albums‘ leidt naar de inhoud van mijn Engelstalige reisfotosite en zal op termijn naar het Nederlands worden vertaald. De albums onder deze menukeuze kunnen ingescande dia’s, en foto’s gemaakt met verouderde camera’s bevatten. Het gaat hier om reisinspiratie, niet om portfoliowaardig werk.
Kies je pad en mijd de massa
In 1994 werd er op de televisie een serie van de BBC uitgezonden over het dagelijkse leven in een klein stadje in China. De slager speelde een rol, de dokter en een aantal oudere vrouwtjes in klederdracht. Dit alles speelde in een decor van rode huisjes, grachtjes met kleine boogbruggen en een plein met een marktje. De beelden van de opkomende of ondergaande zon boven de gebogen pannendaken waren van een ongekende schoonheid. Ik besloot toen dat ik daar absoluut heen wilde. Minder dan twee jaar later was ik er. Het stadje stelde niet teleur. Je voelde je echt een toeschouwer in een heel andere wereld.
Ik moest hieraan denken toen ik las over het groeiende massatourisme naar steeds dezelfde plekken. En wijdde er een stukje aan:
Kies je pad een mijd de massa
Het einde van de lijn
In tal van steden is het een goedkope en interessante ontdekkingsreis: pak de metro en rijd naar een eindpunt. En daarna naar het andere eindpunt. Het is een simpele en goedkope manier om aan detourism (ook wel omwegtoerisme genoemd) te doen en iets onbekends en onverwachts te ontdekken. Soms een leuke ervaring, soms slechts een indruk.
De Indiase hoofdstad New Delhi kent tal van bezienswaardigheden, bekend en minder bekend. Ik voegde wat soms verrassende indrukken toe..
Het einde van de lijn – New Delhi
En de twee uiteinden van lijn 1 van de metro van Chengdu laten twee uitersten van het moderne stedelijke China zien.
Zwendel en ongemak
Reizen is het mooiste wat er is. Maar heeft ook zijn schaduwkanten. Mensen die je vooral als een zoveel mogelijk te benutten geldbron zien. India en taxichauffeurs zijn berucht op dat gebied. Of als je eigenlijk in de verkeerde scene terechtkomt. Oude mannen in foute barretjes. Je houdt er in ieder geval een verhaal aan over. Over Engelse wijn, bandjesmensen en dikke Hermannen.
Reisreportages
Nazomeren in de Algarve
Ik ben de nodige keren in Portugal geweest, maar was niet eerder in de Algarve, toch een populaire bestemming. De aantrekkingskracht van die regio wordt me snel duidelijk als we het vliegveld van Faro verlaten. Het is het licht, de kleur blauw waarvan het subtiele anders zijn niet te reproduceren lijkt op de foto, waar het blauw weer een gewoon blauw wordt en de bijna lichtgevende frisheid verdwijnt.
Een reportage op Reishonger: Nazomeren in de Algarve
De bovenloop van de Mekong
Langs de Mekong reizen. In etappes over meerdere jaren van het gebied waar ze ontspringt tot de monding. Dat is een van mijn projecten voor de langere termijn. Dus ik kopieerde de coördinaten van de Mekong van Wikipedia in Google Maps, tekende de loop van de rivier na en keek langs die lijn op Google Earth waar er iets te zien viel. Het eerste dat ik vond leek een groot tempelcomplex, met een vrij specifieke cluster van rijen stupa’s en erachter een piramide van gebedsvlaggen. Deze in geen enkele reisgids voorkomende plaats aan het einde van de provinciale weg S309 in China was mijn doel.
Solo roadtrippen in Europa
Zeilen naar Spitsbergen
Avontuurlijk rondreizen. Ik doe het graag en regelmatig. Laat wat ik tegenkom en ervaar leiden naar wat ik ga tegenkomen en hoop te ervaren. Ik rek en krimp een globaal reisschema op basis van zin, maar ook van het weer. Een regendag wordt een reisdag. Een voorspelde mooie dag een fotografiedag. Dus niet alles is van tevoren geregeld. Hoe anders is dat dan bij een georganiseerde groepsreis zou je denken. Maar dat hoeft niet. Ik zeilde zo’n tweeduizend kilometer van Bodø aan de Noorse kust naar Spitsbergen. Via Bereneiland.
Reisverslag op Reishonger:
Herinneringen aan Ethiopië
Steeds meer landen kun je als toerist maar beter niet meer bezoeken. Afghanistan -ooit beroemd onder hippies- was al heel lang zo’n land, maar daar kun je sinds pakweg 2010 Syrië, Mali (beiden zeer de moeite waard weet ik uit ervaring), Libië, Jemen, Irak en half Tunesië aan toevoegen. Ook forse delen van Centraal Afrika ogen al geruime tijd steeds meer rood op de kaart van BuZa.
En recent ook Ethiopië wat me in het bijzonder trof. Ik leerde het land kennen als één van de meest mooie, boeiende en bijzondere plekken die ik ooit heb bezocht. En het land leende zich voor mooie stukjes avontuur, waar ik met veel plezier aan terugdenk.
Herinneringen op Reishonger:
Oman
Ik ben al drie dagen in Oman als ik, zittend voor mijn tent in de Sharqiyah woestijn, het besef krijg van de rust. Niet alleen de rust van dat moment maar vooral de rust van de dagen ervoor, de rust van Oman. Rust die je kunt vinden in de gebouwen die vaak een moderne uitvoering van de oude bouwtradities zijn, nooit protserig, herkenbaar Arabisch en doortrokken van symmetrie en ruimte.
In Oman vind je geen wolkenkrabbers, geen grote glazen verlichte tempels van luxe en hebzucht en geen megalomane skibanen zoals in naburige golfstaten. Oman kiest een eigen weg en die is er een van beschaafde harmonie.
Ik was er voor Reishonger en schreef een aantal reportages:
